De Vrouwen van Kamp Westkapelle (2006)

Tekst: Paul Pourveur
Regie: Anis de Jong
Productie: Theatergroep Delta en Zeeland Nazomerfestival
Vormgeving: Leo De Nijs
Kostuums: Silvana Nicoletta
Dramaturgie: Alex Mallems
Cast: Nel Lekatompessy
Zang: Julia Loko en Maria Lekransy
Muziek: Rudy Tuhusula en Wim Lohy
Geluid: Peter Goudswaard, A.B. Geluidstechniek
Licht: Remko van Wely

[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”true” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”lomo_effect-white-hover_in” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”29″]

 

[prettyfilelist type=”pdf” filesPerPage=”3″]

‘Stuur de rekening maar naar de Koningin.’

Achter de Westkappelse zeedijk liggen nog steeds de barakken waar in 1951 Molukkers na hun aankomst in Nederland ‘tijdelijk’ werden ondergebracht. In ‘De vrouwen van Kamp Westkapelle’ laat schrijver Paul Pourveur een Molukse vrouw herinneringen ophalen aan haar kindertijd in dit kamp. Vijftig jaar geleden vond er een gebeurtenis plaats die Nederland schokte. Als kind begreep ze niet zo goed wat er aan de hand was. Dat levert een gekleurd en fantasievol beeld op van de woelige tijden van toen. Pourveur confronteert die kinderfantasie met historisch materiaal dat de feiten en het leven in het kamp op een haast dodelijk objectieve manier beschrijft. Het levert spannende verbanden en interessante associaties op. Het kamp heeft zijn functie verloren, maar het verleden leeft er voort.

Na vijf jaar in Nederland stopte de regering met de verzorging van de ‘Ambonezen’. Ze werden geacht zelf in hun inkomen te voorzien en zo te integreren, terwijl velen zich beriepen op de gedane belofte van terugkeer naar hun vaderland. Toen er gebrek aan voedsel ontstond begonnen ze een vreedzaam protest en gingen ‘proletarisch winkelen’ in het dorp. Deze actie werd niet echt gewaardeerd. De situatie escaleerde en het woonoord werd een kamp met uitgaansverbod, prikkeldraad en avondklok. Bij een incident werden negen Molukkers neergeschoten, waarop alle mannen werden afgevoerd om pas enkele maanden later terug te keren. Al die tijd bleven de vrouwen en kinderen in het kamp en leefden er onder erbarmelijke omstandigheden.

Molukse muziek, sterk beïnvloed door de Portugese fado en Braziliaanse ritmes, geeft deze voorstelling een eigen sfeer. De titel verwijst naar ‘De vrouwen van Troje’ van Euripides. Immers, het thema van ontheemd zijn en het verlangen naar een verloren vaderland is van alle tijden. Net als in de Griekse tragedie is er een belangrijke rol weggelegd voor het koor, met daarin de bekende zangeres Julia Loko. Hun zang wordt live begeleid door Molukse trommels en gitaarmuziek.

[gallery_bank type=”images” format=”thumbnail” title=”false” desc=”false” responsive=”true” special_effect=”lomo_effect-white-hover_in” animation_effect=”bounce” album_title=”false” album_id=”28″]